Vanmorgen een leuk gesprek met de bewoonster van een piepklein dorpje.
Ze liep daarna een eindje met me mee om de weg te wijzen.
Toen ik vertelde dat ik uit Holland kwam, werd ze helemaal lyrisch.
Die mooie tulpen en die grote ramen.
En oh, de rosse buurt. Daar was ze ook geweest.
En terwijl ze haar ongeloof uitsprak over het feit dat daar ook gewoon moeders met kinderwagens lopen, sloeg ze voor de zekerheid maar gauw een kruisje.

Dat ik soms m'n West-Europese bril af moet zetten als ik vader en moeder de Lidl in zie schieten, terwijl ze hun, blijkbaar net aangekochte, geit tevreden achterlaten met een baal hooi in de laadbak, maakte dat ik ook vandaag weer genoot.

Straks bijna 24 uur op de boot. Dat wordt lezen, lezen en nog eens lezen.
En lekker uitrusten. Ieder nadeel heeft z'n voordeel.
De hitte die er hier aan komt maakte dat ik besloot Griekenland te verlaten.
Ik kan er goed tegen, maar 38 graden, ook op de eilanden, is zelfs voor mij teveel en niet gezond op de fiets.

Tja en dan wordt het tijd om terug te blikken op deze onvergetelijke reis van rond de 1200 km, terwijl op het moment dat ik dit schrijf een slang onder het bankje door schiet. Oef...toch even schrikken.
Hij of zij ook denk ik.

M'n Flyer heeft het weer fantastisch gedaan en wat een prachtige dingen heb ik gezien en beleefd.
De natuur, het aangename klimaat, de vriendelijke bevolking.
En voor een fietser zijn alle facetten aanwezig om het aangenaam te hebben.
Zon, lekkere temperatuur, om de 100 meter een terras, om de 5 km een camping.
Heuvels, bergen, kleine weggetjes langs zee.

Gezellige dorpjes, heerlijk eten.
Soms iets té toeristisch naar m'n zin, maar dat maakt 't ook wel weer gezellig.

Dingen waar ik aan moest wennen waren er ook:
Toiletpapier in een afvalemmer ernaast, in plaats van door te spoelen.
Ach, waarom ook niet. Mits tijdig geleegd.

4 sloten op de douchedeur en geen enkele die werkt.
Het woordje neh, waar ja bedoeld wordt.
Het overal horen van het ruisen van de golven. Soms slaapverwekkend, meestal de oorzaak dat ik 's nachts m'n tent uit moest.
Het overvloedige eten waarvan je snel teveel bestelt.
De plotseling openslaande autoportieren van bestuurders die geen fietsers gewend zijn.

Het positieve aan dit land vind ik het gemak waarmee de mensen hier met het leven omgaan.
Overal is een oplossing voor en anders leren we er mee leven.
Het is een land waarnaar ik zeker probeer terug te gaan. Daar verheug ik me nu al op.

Dan blijft er over jullie allemaal heel hartelijk te bedanken voor de reacties.
Ik vind 't heel leuk jullie steeds weer mee te nemen op mijn reizen en aan de reacties te lezen genieten jullie ook mee.

Dit was dan weer voorlopig het laatste verhaaltje. Morgen naar de camper en rustig aan naar huis.  Maar er staan dit jaar nog meer reizen op het programma, dus tot gauw.
Liefs!

Ishtmia - Akrata 90 km

Vandaag was weer een dag om door een ringetje te halen.
De hele dag langs zee, door gezellige dorpjes, langs uitnodigende terrasjes en alle kleuren blauw gezien.

En eindelijk kwam ik ook andere fietsers tegen.
Een Engels stel dat Europa door fietst om geld in te zamelen voor mensen die aan Alzheimer lijden.

Daarna een Zwitser die ooit een huis had op Kreta, gescheiden is en behalve z'n vrouw nu ook z'n huis kwijt is.
Hij is net gepensioneerd en overbrugt met fietsen de periode tot hij aan stervensbegeleiding gaat doen. En hij is er het type voor.
Ik voelde me helemaal zen toen ik na het gesprek wegfietste.


Aan mij heeft hij als klant overigens nog helemaal niks, want ik voel me weer alsof ik een reset heb gehad.

Als laatste een man uit Lyon, die ook veel last had gehad van honden onderweg.
Vandaag had ik er ook weer eentje.
Na een kwartier had ik nog een schorre keel.

Leuke gesprekken waren dat en we voelen allemaal hetzelfde: het basic leven, de hele dag in de natuur zijn en mooie ontmoetingen is waar we het voor doen.

Morgen dus alweer de laatste fietsdag.
Gemengd gevoel. Thuis wacht iedereen waar ik van hou. Hier had ik het enorm naar m'n zin.

Maar de reis is nog niet afgelopen, morgen weer een verhaaltje.
Liefs!

Athene

Athene dus vandaag.

Het was een Griekse tragedie om er te komen.
Met taxi, trein en metro.
En alsmaar proberen dat Griekse schrift te ontcijferen.
Gelukkig werd er ook in 't Engels omgeroepen en samen met Google kwam ik een heel eind.

Ik stapte uit op het Syntagmaplein, waar de wisseling van de wacht zou zijn.
En op zondag extra ceremonieel met een band die voor de wachters uit liep.

De zgn Evzones is een elitekorps, dat voornamelijk het parlement bewaakt.

Het was bijzonder om te zien welke speciale bewegingen ze maken om, nadat ze een uur strak in de houding hebben gestaan, hun bloedsomloop weer op gang proberen te brengen.
Ze heffen hun been, trekken het onderbeen weer naar binnen en doen een stap.

Een beetje zoals ik als ik kuitkramp heb.

Hun uniform is een verhaal apart.
In het plooirokje zitten 400 vouwen die de Evzones zelf moeten strijken.
Ik geef het je te doen.

Het uniform staat bol van de symbolen, waarin de 400 jarige overheersing van de Turkse bezetter een grote rol speelt.

Evzones hebben hun hele carrière een zelfde partner en men helpt elkaar bij het aantrekken van het uniform, dat wel een half uur kan duren. Dat zal niet altijd zonder slag of stoot gaan.

Kortom, ik vond het heel indrukwekkend om dit ceremonieel te zien. Zeker de tot in precisie uitgevoerde synchronisatie van de twee wachters die overbleven.

Daar kan de fanfare van Heeze nog een puntje aan zuigen.

Door naar de Akropolis.
Het is imposant.
En er is op Wikipedia van alles over te vinden voor de geïnteresseerden.

Het ligt op een zgn tafelberg van 156 m hoog en daarvandaan had ik een prachtig uitzicht over de stad.

Het centrum bestaat voornamelijk uit de wijk Plaka die talloze souvenirwinkels heeft.
Eigenlijk zoals in alle bezienswaardige steden.
Nadat ik, vanwege plaatsgebrek in de fietstassen, de allerkleinste souvenirs had gevonden, genoot ik van een lekkere salade en besefte dat slenteren in zo'n stad vermoeiender is dan 80 km in de bergen fietsen.

Morgen weer verder. Enne...heel lief van jullie dat jullie me nog een paar extra dagen gunnen, maar het wordt hier binnenkort 38 graden, dus m'n keuze was snel gemaakt.

Liefs!

Weemoed

Griekenland overvalt me met een weemoedig gevoel.
De reis schiet al op en ik merk dat ik het land eigenlijk nog niet wil verlaten.

Vandaag staat Athene op het programma.
Na die overweldigende natuur zal dat een wereld van verschil zijn.
Dan nog 2 fietsdagen en dan ben ik in Patras.
Mijn plan is om van daaruit naar Ancona te varen en dan terug te fietsen naar de camper.
Maar Griekenland houdt me vast.
Misschien is het de mentaliteit die bij me past.
Het leven gemakkelijk nemen en accepteren wat op je pad komt.
Het heerlijke weer, waardoor je 's morgens meteen, zonder huivering, je tent uit kruipt.
Het schitterende landschap waar ik geen genoeg van kan krijgen.
En dan heb ik het nog niet gehad over het eten, de gezellige terrasjes overal, de gemoedelijke campings, de interessante cultuur.

Het is een combinatie van de landen waar ik zo van hou: Australië, Frankrijk en Spanje.
Alles wat ik daar aan ervaringen heb opgedaan, komt bij elkaar in dit land.

En dat ga ik dus binnenkort verlaten.
Geen wonder dat het me weemoedig stemt.
Maar Griekenland ligt er nog wel even en ik ga zeker terug.

Maar vandaag Athene!

Liefs!

Ishtmia

Vandaag een dagje op de camping in Isthtmia.
Isthmia waar Poseidon, Griekse god van de zee, een grote rol heeft gespeeld.

Het Kanaal van Corinth ligt hier vlakbij en daarom die kant op in m'n gewone kloffie en dus geen waarderende claxons of opgestoken duimen.

Nee, vandaag was ik gewoon zo'n gekke Nederlandse die een stukkie gaat fietsen en die er vrolijk op los kalimera't.
Waarbij ik steeds moet oppassen dat ik geen calimero roep.

Het Kanaal van Korinthe, circa 6,3 km lang, 23 m breed en zo’n 8 m diep en gegraven om een 350 km kortere weg te nemen vanaf Piraeus.

Maar daar wordt het Kanaal, en met name de brug, niet alleen voor gebruikt.
Je kunt vanaf die brug bungyjumpen en ik sprak later 2 meiden die het aandurfden.
Een adrenalinekick die dagen blijft nadreunen.
Zo omschreven ze het.
Ik zag ze springen (even inzoomen op de foto) en hield m'n hart vast.
Nee, ik vind fietsen door Griekenland avontuurlijk genoeg en genoot daarom samen met die heldhaftige twee van een welverdiende maaltijd.

Liefs!

Palaia  Epidavros - Corinth 50 km

Vanmorgen werd ik wakker en dacht ik dat de camping in de hens stond.
Eén oranje/paarse gloed in m'n tent.

Eenmaal buiten (snel gaat dat niet, dus gelukkig was er geen brand), zag ik de mooiste zonsopkomst ooit.
Alle kleuren van de regenboog weerspiegeld in het water.
De foto geeft helaas niet goed weer hoe prachtig het was, maar het is een poging.

Toen meteen maar door naar het toilet.
Alleen maar hurktoiletten hier op de camping.
Laatst heb ik gelezen dat deze houding 't best is om dingen kwijt te raken die je lijf niet meer nodig heeft, maar hoe moet dat als je 90 bent?
Ik ben nu goed getraind vanwege het in-en uitkruipen van m'n tent, maar ik ben blij dat ik thuis niet zo'n ding heb.

Daarna vroeg weg omdat ik vandaag Corinth wilde halen.
Ik heb de route naar Athene iets aangepast, omdat fietsen door die stad levensgevaarlijk zou zijn.
Het werd me van alle kanten afgeraden, dus nu probeer ik met taxi en trein naar Athene te komen. Minder gedoe en later pik ik dan de route wel weer op.

Maar ik heb nu eerst even een halve snipperdag genomen.

Liefs!

Tolo - Palaia Epidavros 51 km

Vanuit de camping in Tolo, dat nostalgische sfeerbeelden opriep over mijn eerste vakantie in Spanje, reed ik naar het theater van Epidaurus.

Opnieuw door een prachtig, onherbergzaam gebied, volgeplant met olijfbomen.

Wat in Frankrijk de wijnbouw is, is hier absoluut de olijfbomenteelt.

Er is zelfs sprake van dat sommige olijfbomen, die in de 13e eeuw zijn aangeplant, nog steeds olijven produceren en in 3500 v.Chr. vond men ze ook al lekker.

Naar Epidaurus dus.
Het best bewaarde theater uit de Griekse oudheid.

Het lijkt net een schelp zoals het in de 4e eeuw v.Chr. tegen de heuvel is aangebouwd.

Ik had al gelezen dat de akoestiek fantastisch was en het is echt ongelooflijk.

Eenmaal boven in het theater, liet één van de gidsen beneden op het podium een muntje vallen, en kon je het op de plek waar ik zat heel duidelijk horen.

Het heeft te maken met wiskundige principes. Dingen die mij boven m'n pet gaan, maar heel knap gedaan.

En om daar zo te zitten en je te realiseren dat hier eeuwen geleden ook al mensen zaten te genieten, was wel heel bijzonder.

Het was maar een kort ritje vandaag en dus zat ik om 3 uur al aan een biertje en zette m'n tent op 10 meter vanaf zee op.
Nog nooit zo'n mooie plek gehad.

Liefs!

Astros - Tolo 52 km

Inmiddels ben ik aan m'n 3e tube Azaron toe.

De muggen hier houden kennelijk wel van zo'n exotisch maaltje in plaats van al dat ouzo-bloed.

Want dat laatste gaat erin als koek hier.
In alle soorten en maten zie ik de flessen in de supermarkt staan en om 12 uur vloeit het hier al rijkelijk bij de lunch.

Daarna gaat iedereen even uitbuiken en is tot 5 uur alles op slot.

Die tijden zijn heilig en er wordt absoluut niet van afgeweken.

Dat kan ook niet, want de temperatuur loopt nu al vaak op tot 32 graden dus dan kun je je maar beter aan de slaap overgeven.

Ik doe hier inmiddels van harte aan mee en zit dan heerlijk op een terras te wachten tot het wat koeler wordt.

Vandaag was echter een uitzondering.
De eerste etappe was naar Naflion, de eerste Griekse hoofdstad van de nieuwe Griekse staat. Later is dat Athene geworden.

En het had niet alleen een boeiende geschiedenis, het was ook nog eens een gezellig stadje.

En er was markt.

Vrouwen in het algemeen en dat geldt voor mij in het bijzonder, doe je geen groter plezier dan over een markt slenteren.

Ik hield 't bij wat extra setjes remblokjes, want ik heb nog wat afdalingen tegoed.

En nèt toen ik besloot de camping op te zoeken, barstte er een enorme onweersbui los en stond ik samen met Jaap en Anthonette uit Vlaardingen onder een overkapping te schuilen.
Werd het toch nog gezellig!
Liefs!

Leonidio - Astros 60 km

Vanmorgen tijdens mijn ontbijt werd ik gadegeslagen door 2 jonge zwaluwen.
Lekker veilig onder het keukendak zaten ze te wachten op hun eigen ontbijt, keurig gebracht door afwisselend paps of mams.

Om 8 uur zat ik al op de fiets.

Maar m'n benen hadden niet zo'n zin vandaag na dat klimmen van gisteren.
Dus na 60 km langs de kust met prachtige vergezichten, hield ik het voor gezien en kon nog net op tijd m'n tent opzetten voordat er een onweersbuitje overkwam.
Even al het stof eraf van de afgelopen 3 weken.

Zoals ik al eerder schreef zijn de campings hier vergelijkbaar met die van de Franse campings in de 80er jaren.

Tegeltje los of ontbreken er een paar? Ach dan heeft buurman Dimitrios nog wel een stapeltje liggen.
Weliswaar in een andere kleur en vorm, maar de boel is weer aardig opgelapt.

En boor je de gaatjes voor het ophanghaakje van de douchekop keurig in de voeg, blijkt later dat dat slechts 10 cm van de zijwand zit en je dus alleen met je rechterarm onder de straal kunt staan.

Vandaag dacht ik dat de douchedeur niet op slot kon.
Tot ik een piepklein gaatje in een tegeltje ontdekte waar het staafje van het slot precies in paste.

En zo heb ik al talloze dingen gezien die me doen glimlachen en tekenend zijn voor het gemak waarmee de Griek met oplossingen komt.

En dat gemak past wel een beetje bij me.
Het hoeft niet volmaakt te zijn, als het maar functioneert.

Inmiddels is het weer zonnig en zit ik lekker met een schaaltje versgebakken sardientjes en een biertje te genieten van het geluid van de zee.

Liefs!

Mavrovouni -  Leonidio 96 km

Vanmorgen vroeg op want er stond een behoorlijke klim op m'n programma.
En wat werd ik beloond voor dat vroege opstaan.
De zon kwam prachtig op en de bergen werden erdoor in hun volle glorie beschenen.
Zo mooi om te zien.

Aan het begin van de rit kwam ik langs het scheepswrak Dimitrios.
Het schip strandde in 1981 en het verhaal gaat dat het werd gebruikt om sigaretten te smokkelen tussen Italië en Turkije.
Het zou hier in brand zijn gestoken om bewijsmateriaal te verdoezelen.

De etappe liep verder via Skala over de pas naar Kosmas en het was buffelen.
Voortdurend klimmen over 13 km, met een stijgingspercentage van 7 %.

Maar wat een prachtige rit weer.
Een adembenemend landschap waarin absolute stilte heerst.

De zon hield zich gelukkig schuil achter de wolken en hoe hoger ik kwam des te frisser 't werd.
Hier op 1900 m ligt 's winters sneeuw en moet het erg onherbergzaam zijn.

Eenmaal boven werd ik aangesproken door een Frans echtpaar. Hij nam letterlijk z'n petje voor me af, waar met koeieletters 'Fryslan' op stond.
Dus boppe kon ik nu wel heel letterlijk nemen.

De rit naar beneden werd almaar mooier,  met bijna aan het eind het majestueuze klooster van Panagia Elona, hangend aan een soort balkon op een hoogte van 660 m.
Het heeft natuurlijk een legende, maar belangrijker is dat het een belangrijke rol heeft gespeeld in de Griekse onafhankelijkheidsstrijd. Er wonen nu nog maar 5 nonnen. Die ambities heb ik niet, maar wat woonplek betreft doen ze het niet verkeerd.

Om 5 uur zette ik m'n tent op en zat ik heerlijk aan zee te genieten van een echte Griekse salade met natuurlijk een biertje!

Liefs!

Stoupa - Mavrovouni 64 km

Imposant.

Er is geen ander woord voor de Mani.

De route was vandaag fascinerend.
Met aan m'n linkerkant dat ruwe rotsachtige landschap en aan m'n rechterkant de zee.

De inwoners van de Mani hebben ertoe  bijgedragen dat Griekenland onafhankelijk is, maar toch hebben ze er altijd voor gekozen om op zichzelf te blijven.

Het is een onherbergzaam gebied en pas in 1970 werd er een weg naar de Mani aangelegd.
Nu is toerisme de belangrijkste bron van inkomsten.

De huizen zien er hier heel anders uit dan in de rest van de Peloponnesos. Het lijken net kastelen met hun rechthoekige torens.

Ze zijn traditioneel gebouwd, met zelfs de gaten er nog bovenin waaruit vroeger hete vloeistof naar indringers werd gegooid.
Mij beschouwden ze klaarblijkelijk niet als zodanig want ik kwam droog over.

Onderweg bij een koffiestop stapte ik een oergezellig, kneuterig bakkerijtje binnen.
Het winkeltje kon zó in de Efteling.
Als je van zoetigheid houdt kun je hier je hart ophalen.

Ik nam een stuk heerlijke walnotentaart en had er de rest van de middag genoeg aan.

Onderweg bezocht ik Oitylo. De vroegere marktplaats van de slavenhandel en één van de oudste steden van de Mani. Ongelooflijk dat die huizen nog zo goed geconserveerd zijn gebleven.

Dat is minder voor wat betreft het wagenpark.

Butsen, deuken, uitlaten er half onderuit.
Het rijdt nog, maar bij ons zouden ze het ritje naar de garage niet eens meer mogen maken.

En toch vergeleek ik mezelf met die autootjes.
Van buiten misschien wel beetje verkreukeld, maar het motortje loopt nog goed.

Want na weer behoorlijk wat klimwerk vandaag, zit ik nu met een lekker biertje op het terras.

Morgen verder.
Liefs!

Stoupa

Vandaag even niks.
Nou ja, vooruit, 10 km heen en weer om via een prachtig aangelegd fietspad naar Agios Nikolaos te fietsen.
Ik kan het toch niet laten.

Want ik had al hard gewerkt.
De fiets was aan nieuwe remblokjes toe en de ketting af en toe smeren kan ook geen kwaad.
Dus hij staat nu weer te glimmen en is klaar voor deel 2 van deze mooie reis door een land dat zoveel prachtige natuurschoon heeft.

Omdat bijna iedereen in Griekenland behoorlijk Engels spreekt, is het gemakkelijk een praatje aan te knopen en te horen hoe het leven in Griekenland is.

Het is zwaar. Economisch staan ze er niet best voor en het leven is duur.
Zeker omdat corona 2 jaar lang de toeristen weg hield.
Dat komt maar moeizaam op gang. De brandstof is ook hier duur, dus de Grieken verplaatsen zich maar weinig.

Gelukkig worden de campings en restaurants druk bevolkt door Duitsers en Engelsen en ook onze landgenoten zijn ruim vertegenwoordigd.
Bij één van die landgenoten werd ik voor het diner uitgenodigd.
Het werd een heerlijke avond met indrukwekkende gesprekken en lekker eten.
Morgen weer op de fiets.

Liefs!

Kalamata - Stoupa 47 km

Vandaag de Mani in.
Een ruig gebied waarin de bewoners  onafhankelijke mensen waren.
Zij leefden vroeger als piraten en slavenhandelaren, omdat het tegen de hellingen van het Taygetos-gebergte moeilijk was om de kost te verdienen.
Voornamelijk in de stad Oítylo, in het midden van de Mani, was deze stad het centrum voor de slavenhandel tussen de Turken en de Venetianen.
Nog maar een eeuw geleden speelde zich het een en ander daar af. Onvoorstelbaar.

Vandaag een kort ritje. Maar wel 10 km klimmen, dus ik kreeg het niet kado.

Ook omdat in de dorpjes veel loslopende honden zijn.

De zwervers zijn oud en ondervoed en vaak ook nog doof. Dus daar heb ik geen last van.

Maar waar ik voor moet oppassen zijn de honden van de ouzo drinkende oude mannetjes op het terras.

Goed geconditioneerd en wel doorvoed, dus ze draven al blaffend een behoorlijk stuk met me mee.
Tot op heden fiets ik ze er uit, maar ik vind 't maar niks.

De rit ging verder langs zee met mooie baaien en vergezichten. Daarbij had ik een lekker fris Hollands windje en wat bewolking, dus prima fietsweer.

Ook hier weer één en al toeristische gezelligheid met veel terrasjes en eettentjes.
Het toerisme moet echt nog op gang komen.

Toch zet de optimistische Griek 's morgens tientallen ligstoelen klaar, waar vervolgens geen badgast op gaat liggen.

Ik ben benieuwd hoe dat er 's zomers uit ziet.
Liefs!

Tholo - Kalamata 97 km

Ithomi. Daar reed ik vandaag doorheen.

In het geheel niet op toeristen ingesteld, en een erg arm gebied, voornamelijk levend van de landbouw.
De regio is geheel beschermd. En terecht. Het is hier prachtig.

De rit bestond voornamelijk uit klimmen. En als je oren gaan ploppen, nou dan weet je 't wel.
Maar op een gegeven moment kom je in cadans en dan begint het meditatieve genieten.
De volgers die fietsen weten wat ik bedoel.

Dus het was zwaar. Zo nu en dan kwam er een wolkje voor de zon. Als genade.

En het klimmen ging maar door. Gecombineerd met een slecht wegdek.
Dus zigzaggend werkte ik m'n fiets naar boven.
Afstappen is geen optie, want dan kom ik geen meter verder met al die bagage.

Eenmaal boven echter, werd ik getrakteerd op een prachtig uitzicht.
En op een applausje van de toeristen die op de top de opgravingen van Messini stonden te bekijken.

Als beloning trakteerde ik mezelf op een lekker diner op een heerlijk terras.
Met uitzicht over de opgravingen en mijmerend over het feit dat men hier loopt te steggelen of Zeus nou hier is geboren of op Kreta.

Ach, wat maakt het uit. Hij is in ieder geval in een prachtige omgeving opgegroeid.

Na het diner roetsjte ik naar beneden en zette ik m'n tent op in Kalamata.

Ik heb genoten vandaag en deze zware rit draag ik op aan oud collega Jabbie, die na een zwaar fietsongeluk beetje bij beetje weer aan 't terug komen is.
In de hoop dat hij in de toekomst weer net zo zal genieten als ik vandaag deed.

Liefs!

Olympia - Tholos 47 km

Vandaag een ontspannen ritje door een Ardeche-achtig landschap.

Ik hoorde vogeltjes fluiten, kikkers kwaken,  zag vissen uit het water springen, schildpadden zonnen, krekels tjirpen en reed dus door een paradijselijk gebied.

Onderweg lag er plotseling een sloot water over de weg. Een onder de weg door lopend stroompje kreeg de gelegenheid door een gat in de weg naar boven te komen en veroorzaakte een fontein.

Goede raad (en asfalt) is hier duur, dus wat te doen?
Ach een steen is gauw gevonden. Gat afgedekt. Opgelost!
Heerlijk land!

De hele reis vroeg ik me af waarom de onderste helft van de bomen hier wit geschilderd worden.

De campingeigenaar legde me het uit.
In het voorjaar is het temperatuurverschil hier hoog en slaan ook de bacteriën hun slag.
Daarom worden ze behandeld met een soort zonnebrandcrème zodat temperatuur en bacterie geen kans krijgen de boom aan te tasten.
Bijkomend voordeel: brokkenpiloten op de camping zien de boom tenminste staan.

Ook hier weer een heerlijke plek om m'n tent op te zetten. En weer een uitstekend menu op de kaart.

Morgen een pittige tocht dus vroeg onder m'n tentzeil.

Liefs!

Olympia

Vandaag Olympia dus.

De spelen werden hier gehouden ter ere van oppergod Zeus.

Men begon met 1 dag. Toen kwam alleen atletiek aan bod, daarna zijn de spelen verder uitgebreid.

Vrouwen hadden een apart programma en mochten niet in het stadion komen als de mannen aantraden.
Alleen de hogepriesteres mocht dat.
Tja, verschil moet er zijn.

Ik ging met gemengde gevoelens naar de opgravingen.

Want laten we eerlijk zijn, als je daar rondloopt zie je een hoop gestapelde stenen en word je voorstellingsvermogen wel erg op de proef gesteld.

Maar door de Virtual Reality-bril ging het geheel leven. Wat een ervaring.

Doordat in het verleden precies omschreven is hoe Olympia er toentertijd uit zag, is men erin geslaagd heel realistisch weer te geven hoe het geweest moet zijn.

Het machtige beeld van Zeus, 4 verdiepingen hoog, van onder andere goud gemaakt, 8 jaar aan gewerkt en 1700 jaar geleden helaas door brand verwoest.

De echogalerij waar je je eigen echo kunt horen, natuurlijk alleen met die bril op.

De worstelaars, heel realistisch in beeld gebracht,  die, als ze vals speelden, met een zweep werden geslagen. Ja, vroeger waren ze niet zo kinderachtig als scheidsrechter.

Of de valsspelers die, als ontdekt werd dat ze hun tegenspelers omkochten, met een koperen beeld "geëerd" werden bij de ingang van het stadion. Met hun naam op het standbeeld vermeld.

Ook de kleding die men destijds droeg werd getoond.
De rijken droegen paars en rood, de fabricage ervan was namelijk erg duur.
Het plebs moest het doen met oker of bruin.

De fonteinen, de baden, het dagelijks leven, zomaar vanachter die bril.

En zo hoorde en zag ik hoe Olympia leefde zo'n 20 eeuwen geleden.

Fascinerend om te zien en zo zie je maar hoe je met de moderne technologie kunt bewerkstelligen dat je weer belangstelling voor geschiedenis kunt krijgen.

Morgen weer verder.
Liefs!

Poros - Olympia 87 km

Gisteravond genoten van een heerlijk diner aan zee.
Een restaurantje waar moeders nog achter het fornuis staat en de authentieke Griekse keuken te proeven is.
De eigenaresse was een echte entertainer. Dat maakte het extra leuk.

Als toetje nam ik Griekse koffie. Dat was even slikken.
Waar bij ons de koffie tot op het bot is gefilterd, kwakken ze hier de hele mikmak in een kopje, heet water erbij en klaar.
Toch smakelijk, hoe raar het ook klinkt.

Vanmorgen vroeg op, want de boot zou om 09.15 vertrekken. Jammer dat ik dit prachtige eiland, waar de film Captain Corelli's Mandolin is opgenomen, ga verlaten.
En daarom, hopeloze romanticus als ik ben, heb ik de film nu al op m'n bucketlist gezet.

Heerlijk hoor, zo'n bootreis op zee. Zeker met deze ferry. Absolute luxe met ligbanken buiten, winkeltjes en restaurants. Het leek wel of ik een cruise aan het maken was.

Ik kwam aan in Kyllini, een leuk plaatsje, maar niet om te blijven.

Dus op naar Olympia, een rit van 87 km.
Over het landschap onderweg valt niet veel te vertellen. Beetje vlak, hier en daar een dorpje, veel landbouw met heel veel meloenen.
Om 5 uur kwam ik aan op de gezellige camping en heb ik meteen een VR-tour in het Hollands geboekt.
Ik ga dus morgen Olympia in z'n ware gedaante zien.
Liefs!

Agostoli - Poros 60 km

Wat een prachtige tocht was dat weer vandaag.
Maar voor ik vertrok had ik nog even een leuk gesprek met Fransen uit Bretagne.

Zij zijn al 2 maanden onderweg en zijn vanuit huis vertrokken. Inmiddels al 2000 km gefietst. Ook bij hen ben ik uitgenodigd, dus de fietsbestemmingen liggen nu voor 't oprapen.

De rit van vandaag ging het binnenland in en dat was te merken. Veel schakelen en puffen.
Ik was blij dat ik vroeg was vertrokken.
Maar de vergezichten waren weer adembenemend en het verkeer houdt echt rekening met fietsers. In Heeze is het gevaarlijker.

Om 2 uur kocht ik het kaartje voor de overtocht morgen en om 3 uur werd ik heel hartelijk ontvangen door Efi, de eigenaresse van het appartement dat ik heb gehuurd.
Een kordate tante die naast het runnen van het hotel ook nog een andere baan heeft.
Want de prijzen in de winkels zijn hoger dan die in Nederland en voor het appartement betaalde ik € 26.
Ja dan moet je hard werken om het leven nog een beetje aangenaam door te komen.

Het leven is hard hier, maar de Grieken zijn altijd vrolijk. Nemen het leven zoals het komt en hebben natuurlijk het weer mee. Dat dan weer wel.

Dus nu zit ik heerlijk met een biertje op mijn balkon, met uitzicht op zee, na te genieten van alle ervaringen op dit heerlijke eiland.

Liefs!

Argostoli

Dat likeurtje van gisteren gaf vandaag de doorslag lekker hier te blijven.
Even mn benen wat rust gunnen en Agostoli bezoeken.
Dat viel wat tegen.

Er zijn hier wat aardbevingen geweest en de oude stad is gedeeltelijk verwoest. Alleen de kerken zijn wonderlijk genoeg gespaard gebleven.
Morgen ga ik door het binnenland van Kefalonia naar Poros en verlaat ik de Ionische eilanden. Ze zijn prachtig en vooral Kefalonia spande de kroon.
Na al het toerisme ga ik nu wat cultuursnuiven op het vaste land van Griekenland.

Liefs!

Karyotes - Argostoli 76 km

Vanmorgen met de boot naar Kefalonia gevaren vanuit Nydri.

En de chaos gadegeslagen die inscheping heet.
Sommige Grieken hebben best een kort lontje en bij dit personeel was het meteen vuurwerk als je hun aanwijzingen niet volgt.

En ik snap 't ook wel. De vertrektijd moet aangehouden worden en je hebt er altijd bij die eigenwijs zijn of voor willen kruipen.

Ik heb 't steeds makkelijk. Ik mag als laatste op de boot en er weer als eerste af.

En de dag van vandaag was een sprookje.
Het begon al in het leuke dorpje Fiskardo en daarna was het één mooie lange rit langs zee.
De foto's zeggen genoeg.

Uiteindelijk kwam ik aan op de camping in Argostoli en tijdens m'n dagelijkse biertje ontmoette ik Dylan en Eline.

Zij waren de huizencrisis zo beu dat ze besloten hun huis te verkopen en in Griekenland te gaan wonen.
Ze kunnen beiden vanuit hun huis in Griekenland on line werken en gaan deze week hun woonomgeving een beetje verkennen.
Ik ben van harte uitgenodigd in hun huis in Kalamata dat op mijn route ligt, dus ik ben benieuwd.

En nu ga ik even nagenieten van deze sprookjesachtige dag tijdens een diner aan zee. Waar ik als afsluiting een plaatselijk likeurtje kreeg. Hopelijk lukt het fietsen morgen dan weer.
Liefs!

Prevesa - Karyotes 51 km

De campingeigenaresse beweerde dat er een bus door de tunnel zou rijden en dat m'n fiets mee mocht.
De vertrektijden waren 06.45 en 15.00 uur.
De ene vond ik te vroeg en de andere te laat.
En inmiddels ken ik de Grieken: het is vaak van horen zeggen.

Dus eerst rustig aan gedaan vanmorgen en om 1 uur stond ik voor de tunnel, in de hoop dat een welwillende automobilist me mee zou nemen.
Ik sprak een willekeurige weggebruiker aan, die voor het verkeerslicht stond te wachten en keurig in het Nederlands antwoordde.
Wat een toeval weer.
Hij zei: gewoon doen, maar zo stoer ben ik nou ook weer niet.

Dus na 5 minuten wachten was m'n geduld al op, belde ik het servicestation van de tunnel en vroeg wat de beste optie was.
Hij gaf me 2 nummers van taxibedrijven en de eerste die ik belde stemde meteen toe.
Onwetend van het feit dat het een zware fiets is en de bagage ook mee moest.

Binnen een paar minuten was hij er, propte m'n fiets en bagage zo goed en zo kwaad als het ging in de achterbak en daar gingen we.
Voor 12 euro reed ik comfortabel de 1600 meter lange tunnel door en hoefde als bonus geen tol te betalen.

Jammergenoeg vertrekt de boot, in verband met een aardverschuiving in de haven een aantal jaren geleden, via de oostkust van Lefkas, waardoor ik de mooie westkust niet heb gezien. Maar ik kom vast nog wel eens terug.

Morgen ga ik naar het volgende eiland: Kefalonia.
Liefs!

Parga - Prevesa 81 km

In Parga werd ik aangesproken door een Noor. Hij vroeg me honderduit over m'n reis.

En hij is niet de enige. Ik ben echt een bezienswaardigheid hier, want de Grieken gaan volgens mij zelfs met de auto naar 't toilet.

Waar je overigens geen papier in mag gooien vanwege de slechte rioolvoorziening, maar dit terzijde.

Dus fietsers zie ik niet, en al helemaal niet met bepakking en al hélemaal niet als vrouw alleen.
Voor sommigen ben ik een inspiratiebron en vooral vrouwen steken vaak hun duim op.

Honden hebben dat gevoel minder.
Er zijn er hier veel die loslopen op 't erf en in mij dan een lekker hapje zien.
Luidkeels schreeuwen helpt om ze van me af te houden en dat heb ik dan ook veelvuldig gedaan.

Maar op een gegeven moment was ik hierdoor afgeleid en nam de verkeerde afslag.

Geen borden en slechts één oud mannetje aan wie ik de weg kon vragen.

Hij sprak alleen Grieks, maar vroeg toch of ik uit Holland kwam.
En laat hij nou 6 jaar in Utrecht hebben gewerkt en vijf woorden Nederlands kennen.

Hij had een brief in zijn hand en liet die vol trots zien.
Van de Sociale Verzekerings Bank.
Uit Holland.
Zijn pensioen dus.
Nog altijd dankbaar en Holland in zijn hart gesloten.

Dat ik juist die man tegenkwam om de weg te vragen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Om 6 uur zette ik mijn tentje op in Perveza waar ik morgen door een onderwatertunnel moet waar fietsers niet zijn toegestaan. Dat wordt dus weer een uitdaging.

Liefs!

Igoumenitsa - Parga 63 km

Van wat ik totnogtoe van Griekenland heb gezien is het één grote vakantiefoto. Met lekker eten, goeie wegen, de campings zoals ze vroeger in Frankrijk waren en aardige mensen.

De route naar Parga was 63 km, met daarin flink wat klimwerk, maar prachtige vergezichten op zee.

Wel erg toeristisch met leuke dorpjes en winkeltjes die de toeristen voorzien van alles wat ze nodig hebben: luchtbedden, slippers, zonnebrandcrème en handdoeken.
Die laatste voorzien van opschriften in de Griekse taal, waar ik echt geen chocola van kan maken.

Soms moet ik echt even afstappen om de richtingaanwijzerborden te ontcijferen, want niet overal staat er een vertaling onder.

Maar dan geeft het routeboekje en mijn Garmin gelukkig uitkomst.

Dus ik zit nog steeds op de goede route, morgen weer wat zuidelijker.

Liefs!

Dat was een spannend moment gisteren.

Maar....hij doet t weer.

Dus hop, naar Corfu stad om wat koolhydraten te stapelen na die chips als diner.
Een bord vol spaghetti met een glas versgeperste jus en niet van die waterige ranja. Heerlijk!

Ik voelde me weer mens en stapte daarna monter op de boot naar Igoumenitsa om mijn oorspronkelijke plan weer op te pakken.

Wat een lekker ontspannen tochtje nu. Zon, wind, 26 graden en geen zorgen.

Vanaf de boot was 't maar 5 km naar de camping. Daar kon ik zelfs m'n biertje koud zetten en 's avonds de zon prachtig onder zien gaan tijdens een leuk gesprek met andere kampeerders.

En ik heb heerlijk geslapen. Voor de eerste keer weer in m'n tentje!

Liefs!

Het zat zo:
Toen ik mijn camper achterliet in Italië, had ik twijfels over de achterband van m'n fiets. Ik had 't gevoel dat-ie langzaam leeg liep.
En dat gevoel werd versterkt toen ik van de boot stapte in Griekenland.

Nou las ik in mijn routeboekje dat er een Nederlandse fietsenmaker op Corfu zou zijn dus ik dacht: ach, waarom niet even bijkomen van de reis op dat, van horen zeggen, mooie eiland.

De boot ernaartoe zou over een half uurtje vertrekken, dus daar ging Bor.
M'n eerste eilandhop was een feit.

Na een telefoontje met de fietsenmaker was het zaak niet via Google maps te rijden, maar het via email toegestuurde routekaartje.

Dat ging niet helemaal goed, met als gevolg dat ik plotseling door een Roma-wijk fietste en zag hoe kinderen van 10, 11 jaar bezig waren een enorme vuilnishoop uit te pluizen.
Een trieste aanblik.

Dus ik was hopeloos verdwaald. Maar na nog een telefoontje hoorde ik even later een hoop getoeter en werden m'n fiets en ik keurig opgeladen en afgeleverd bij de fietsenmaker, die overigens onvindbaar was als je de weg niet kende.

De band mankeerde niks, toch maar voor alle zekerheid mijn reserveband er omgelegd.
Echter, na montage schakelde de fiets niet meer zoals ik gewend ben.

Inmiddels was het 4 uur, dus zou van fietsen niks meer komen vandaag.

Gelukkig wist de fietsenmaker een logeeradres in de buurt en zat ik even later komfortabel in een huisje met prachtig uitzicht.

Na een biertje dacht ik: even liggen voor ik naar de taverne ga.
En jullie begrijpen het natuurlijk; om tien uur werd ik wakker en bestond m'n diner uit een zak chips en een banaan.

Wat een dag!

Vandaag wordt m'n fiets hier afgeleverd en hoop ik dat alles weer goed werkt.
Eerst maar een proefritje naar de boot,.

Daar beslis ik verder of ik hier blijf of toch weer terug ga naar mijn oorspronkelijke plan.

Liefs!

Vanmorgen genoten van het meest uitgebreide ontbijt dat je je maar kunt bedenken.

Goed om daarna lekker uit te buiken op een terras in Ancona omdat ik tijd genoeg heb om de boot te halen.

De stad is groezelig en erg vervallen, dus van sightseeing kwam niet veel.

Om half 3 begon het inchecken en na veel drukte en gedoe fietste ik om 5 uur de boot op, toegeschreeuwd door het personeel.

De fiets moest zó staan en niet anders!
Ach hij is goed vastgesjord en staat veilig.

Hoe anders was het toen ik aan boord kwam. Ik werd met alle egards ontvangen en werd zelfs door een steward naar m'n hut gebracht.

Nou ja hut, in een cel heb je meer ruimte denk ik en we moeten er met z'n vieren in.
Dat wordt een krappe, warme nacht.

Inmiddels ben ik op volle zee en zit met een lekker biertje aan dek.
En voel me opgelucht dat totnogtoe alles volgens plan verloopt.

Tenminste, dat dacht ik....want pech achtervolgt me. Lees meer hierover in mn volgende verhaaltje.

Maar..ik ben in Griekenland

Liefs!

Uitgezwaaid door mijn vrienden verliet ik de camping.

En meteen begon het klimmen.
M'n kuiten, die nog niks zijn gewend, jengelden er van.

Dus na 12 km was het tijd ze even rust te gunnen en kwam ik aan in Pesaro.

Als je er nooit bent geweest mis je niks, maar ik las dat er een bijzonder monument te zien was.

Een, naar het lijkt, weggewaaide krant met even verderop een paar bladzijden uit het dagboek van Anne Frank.
Ter nagedachtenis aan een weggevoerde Joodse gemeenschap die hier heeft gewoond.
Erg indrukwekkend.

Maar ook de imposante bol, liggend op het wateroppervlak, vond ik de moeite waard.

Vandaag wilde ik Ancona halen om morgen met de boot naar Griekenland te varen.

Google maps had keurig voor me uitgerekend dat het 85 km zou zijn.

Dat moest te doen zijn.

Tot ik bij een verbodsbord voor fietsers kwam. Dat zette de teller door een omweg op 105 km

En wat smaakte toen dat biertje in het hotel lekker zeg, zeker omdat het hier 30 gr was vandaag.

De tickets voor de bootreis liggen klaar, dus morgen laat ik me in 17 uur naar Griekenland varen.

Liefs!

Rijdend door het Oostenrijkse landschap, dat ik er altijd uit vind zien als een modelspoorbaan, tufte ik samen met ontelbare vrachtwagens de Brenner over en was ik plotseling in Italië.

Wat is die taal toch speels. Ik word er altijd een beetje vrolijk van.

Ik was even in Trento, een gezellige stad in een gebied waar de inwoners nog steeds niet kunnen kiezen of ze nu Oostenrijker of Italiaan willen zijn. Het verschil zit 'm hierin volgens een Duitstalige inwoner: 'Zij hangen de was op het balkon, wij zetten daar geraniums neer.’

Meestal sta ik op camperplaatsen en hier in Trento was er één bij een hotel waarvan de eigenaar 4 camperplaatsen beschikbaar stelt.
Inclusief een overvloedig ontbijt,  opgediend op zijn terras. Kijk, daar hou ik van!

Verder door de Povlakte, een saai gebied, dus verstand op nul, USB-stick met mijn favoriete muziek in de radio en keihard meezingen. Gelukkig hoort niemand het.

Imiddels ben ik aangekomen op een prachtig plekje op de camping waar mijn camper achterblijft en ik een verrassingsbezoek krijg van 3 vrienden.
Dus dat wordt een gezellig afscheid wanneer ik naar Griekenland fiets.

Liefs!

Mijn mooie plekje in Brabant verruilde ik gisteren voor een paar weken camperen en fietsen.

En de reis gaat goed.

Alhoewel ik op de autobahn wel een slak lijk met die langsrazende bolides.

Maar het kan altijd erger. Sommige automobilisten rijden zo langzaam dat ze niet geflitst worden, maar geschilderd.

En wat is de diesel duur! € 2.40 moest ik aftikken.
Dat werd me te gortig. Dus even de autobahn af en daar betaalde ik €1.87.

Met 50 anderen, dat dan weer wel.

De twee camperplaatsen die ik aandeed waren heerlijk rustig.
Behoudens dan de Duitse buren, die ruzie maakten over de komende Kerstdagen en niet in de gaten hadden dat er ook mensen zijn die hun taal spreken.

Ze hullen zich op dit moment van schrijven overigens in mokkend stilzwijgen.

Dus is het ook hier nu rustig.

Liefs!

Griekenland 2022

Ja mensen, het voorjaar kriebelt, dus ik heb weer een nieuw plan.

Het wordt weer een gecombineerde trip dit jaar en ik vertrek 21 mei.

Met de camper reis ik naar Italië, in de buurt van Ancona, en blijf daar een paar dagen acclimatiseren.

Daarna hang ik de bagage aan m'n fiets, zwaai m'n camper gedag voor zo'n 4 weken om vervolgens per boot de oversteek te maken naar Griekenland.

Ik kom dan aan in Igoumenitsa en hop via de eilanden Lefkas en Keffalonia naar de Peloponnesos.

Daar doe ik onder andere Olympia, Mistras en Náfplion aan om dan via Athene naar Patras te fietsen. Daar pak ik de boot weer terug naar Ancona.

De fietstrip is in totaal 1800 km, maar ik kort 'm iets in en zal dan op ongeveer 1600 km uit komen.

Het wordt dus weer 4 weken basic leven en ik heb er zin in!