Eén van de kunstwerken die de stad Girona bezit, heeft de vorm van een kat.Wanneer je de billen van het beest kust, kom je gegarandeerd nog een keer terug in Girona.Ik heb het in 2018 niet gedaan, en zie daar: toch ben ik er weer. Ach ja, legendes. Vlakbij de camperplaats staat een kerkje.Het verhaal gaat, dat op een zekere dag een koe een afbeelding van Maria in een bron zou hebben gezien.Je vraagt je dan af hoe dat beest 't verteld heeft, maar goed, meneer pastoor liet onmiddellijk een kerk op de plek bouwen.De pastoor en de koe zijn er al lang niet meer, maar het kerkje staat er nog steeds. Ik sta met de camper op het erf van een boerderij die al door meer dan 4 generaties in bedrijf wordt gehouden.Op dit soort plekken sta ik het liefst: De bedrijvigheid, het geloei van de koeien, lekkere lokale produkten en in dit geval is er ook nog een museum bij.Het boerenleven zoals het er vroeger aan toe ging.Maar de politiek gaat zich ermee bemoeien.Het is niet geoorloofd een camperplaats te exploiteren op deze plek.Waarom niet? Niemand had daar een passend antwoord op.Men heeft 't nu opgelost door 5 euro te vragen als entree voor het museum.Dan mag je er wél met de camper overnachten.Tja, de ambtelijke wegen blijven ondoorgrondelijk, maar met creatief boekhouden komt men er vaak wel uit. Ook hier weer vele Via Verdes, oude spoorlijnen die omgezet zijn in fietspaden.

De camping in Saint Tropez hield het voor gezien. En ik dus ook.Maar mensen, wat laten kampeerders toch vaak veel spullen achter wanneer ze vertrekken.Als je vanaf begin maart gaat kamperen, heb je eind september een hele huisraad bij elkaar.Barbecues, stoeltjes, wasrekjes, luchtbedden. Ik heb van alles zien staan.En ik begrijp 't ook wel.Je gaat weg, hebt alles ingepakt. De kofferbak gaat nog maar nét dicht.En dan zie je plotseling de barbecue nog staan.Wég met dat ding. Duurzaam doen we thuis wel weer. Rijdend richting het zuiden kwam ik aan in het mooie dorpje Martigues.Vergane glorie wat de vissersvloot betrof, maar zó fotogeniek. Ik borrelde wat met de buren die, net als ik 2 jaar geleden, de Marokkoreis hadden geboekt.Ze waren 10 dagen onderweg toen de reis vanwege corona werd afgebroken.De campers bleven achter, zijn later verscheept en het heeft ze duizenden euro's gekost.Doordat ik terug moest, is me dat allemaal bespaard gebleven. Na de Franse kust te hebben verlaten, reed ik Spanje binnen.Ik kon het niet laten nog even het plekje te bezoeken waar ik door een losliggende tegel m'n enkelbanden scheurde.Het plekje is inmiddels gemarkeerd en het ontbrak er nog maar aan dat er bij stond "Bor was here"....

Ach ja, St Tropez.

Nou, dat was me het dagje wel.

De fotograaf hield woord en stuurde bovenstaande foto's op.Een mooi souvenir van de Via Rhona. Het is druk op de camperplaatsen.Waar ik een paar jaar geleden in september nog maar met een paar andere campers stond, is het nu overvol. Er is duidelijk een kentering gaande.Maar het kan ook liggen aan het alsmaar voortdurende warme weer. Iedereen heeft het blijkbaar gemist en probeert er zo lang mogelijk van te genieten. Maar waar ik op de ene camperplaats slechts senioren aantrof, zag ik op de andere voor het merendeel jonge mensen. Zij laten Nederland voor wat het is en profiteren van de digitale mogelijkheden. Wat in een dorp in Nederland kan, kan ook in een stad in Frankrijk.En dan heb je ook nog mooi weer als je uit je 'tiny house' stapt. In 2012, toen ik in de camper ging wonen, heb ik me er al over verbaasd dat niet meer mensen dit deden. Nu, 9 jaar later en wifi bijna overal standaard aanwezig, begrijp ik wel dat, zeker de nieuwe generatie, anders gaat denken. De enorme vrijheid en toch bereikbaar zijn maakt dat de contacten met werk, vrienden en familie blijven. Dat geeft absoluut meerwaarde aan het ver van huis zijn en biedt ook nog eens de gelegenheid gelijkgestemden te ontmoeten.En dat geldt niet alleen voor de nieuwe generatie. Ook de mensen van 'a certain age' waar ik toe behoor, maken hier gebruik van Want wat is er mooier dan op een zachte zomeravond met vrienden, die ook kamperen, een lekker glas te drinken en te proosten op het leven?

Inmiddels is het dragen van maskers hier in Frankrijk met de helft afgenomen, en zijn de drie zoenen vervangen door een boks. Vandaag was er markt in Bédoin.

Omdat 't de laatste dagen in de bergen van de Ardèche geonweerd en flink geregend had, en daarom de bodem drassig was, kreeg ik de camper niet van z'n plek. De 4 x 4 van de campingeigenaar én drie sterke mannen moesten er aan te pas komen, om me van de camping af te krijgen. Maar daarna ging het van een leien dakje naar Cardet, waar mijn vrienden inmiddels ook waren gearriveerd en waar het weer toch wat stabieler was. Wat heb ik mijn hart toch verloren aan dit land. En zéker ook aan de verfijnde Franse keuken.

Gisteravond was er op de camping nog een klein feestje met karaoke.Waar er bij ons nog wel eens wat mis gaat met de timing en er ook wat lacherig over wordt gedaan, is het hier serious business. En terecht. Ik heb heel wat goeie zangers langs zien komen.

Gisterenavond noodweer, vanmorgen stralende zon. Maar m'n tentje weerstond het natuurgeweld en ik heb er heerlijk in geslapen. Dus na m'n inmiddels reguliere ontbijt (croissant en pain au chocolat) vertrok ik richting Avignon, via opnieuw een mooi fietspad, de Via Rhona. Op het moment dat ik een foto van de Rhone stond te maken, werd ik aangesproken door een man, naar later bleek een fotograaf. Hij maakt voor het regionale dagblad een reportage om de Via Rhona te promoten en vroeg of ik een stukje wilde fietsen, zodat hij een foto kon maken.Ja natuurlijk! Leuk!De foto's worden opgestuurd, dus ik ben benieuwd. Om 5 uur reed ik Avignon binnen.

Het weer was de laatste dagen niet om over naar huis te schrijven.

Wat is de Ardèche mooi! Ik kende dit gebied niet zo goed, maar de natuur is echt prachtig. Toch kwam de Ardèche in 2019 op een vreemde manier in het nieuws. In de zomer gold toen een alcoholverbod op de bivakplaatsen langs de rivier, omdat toeristen wegens dronkenschap regelmatig met elkaar op de vuist gingen. Er werd toen flink gecontroleerd begreep ik.Maar de schade viel mee:€38 euro boete.Dat is toch al gauw 2 flesjes Pernod. Vandaag echter was het allemaal pais en vree langs de Dolce Via, een leuke woordspeling voor een mooi fiets- en wandelpad langs de rivier L'Eyrieux met gezellige terrassen waar ik, omdat het verbod inmiddels is opgeheven een lekker biertje dronk. Het weer is nog steeds prachtig, dus morgen fiets ik naar Aubenas waar ik vrienden ga bezoeken.

Hoewel redelijk onbekend, de Haute  Saone is prachtig. Ik bezocht een bijzonder fenomeen:In Saint-Loup-sur-Semouse ontspringt een bron in het midden van het bos. Deze bron vormt een bassin met een omtrek van 90 meter waar het water reflecteert en daardoor spectaculaire tropische kleuren laat zien. Variërend van turkooisblauw tot smaragdgroen. Echt prachtig. En dat op een plek waar je het helemaal niet zou verwachten. Ik werd wel lekgestoken door de vele muggen daar, dus daarna op een holletje naar de apotheek. Dat is een kwestie van geduld hebben hier in Frankrijk.De apotheker is ook aangewezen als vaccinatiepunt, dus na elke gevaccineerde neemt men een kwartier de tijd.En bij gebrek aan geopende cafés worden daar dan meteen even de laatste roddels doorgenomen. In Bouligney zag ik Napoleon waken over het dorpsplein. En misschien was het niet zo bedoeld, maar hij stak wel erg klein af tegen het statue waar hij op stond. De volgende dag vertrok ik weer, met 300 km lang regen.Pas bij Lyon begon het op te klaren.

Het was net als toen je vroeger op schoolreisje ging: zo'n nieuwe reis, altijd weer spannend.

Lieve mensen,