Ik waande me gisteren een beetje in Zuid-Frankrijk.Niet alleen vanwege het weer. De dorpjes die ik aandeed straalden een Franse sfeer uit, het was overal een beetje heuvelachtig en op de Posbank vond ik heuse kuitenbijters. Ik was dus volledig in m'n element vandaag.Die ochtend was de eerste rit naar Bakker Bart om te ontbijten. Daarna het mooie dorpje Lochem bekeken.De Spanjaarden verzonnen daar in 1590 het plan om Lochem in te nemen.Een paar soldaten verstopten zich in hooiwagens, omdat deze gemakkelijk de stad binnen werden gelaten. Daarna zouden deze soldaten de poort openzetten voor de rest van het leger. Dachten ze.De inwoners van Lochem mochten wat hooi plukken voor eigen gebruik en het zoontje van de poortwachter graaide ook wat hooi voor zijn konijnen.En dan trekt hij plots aan de laars van een Spanjaard.Het ging allemaal niet zonder slag of stoot, maar Lochem is nooit ingenomen..De route ging verder langs kasteel Hackfort en het prachtige dorpje Bronkhorst. Slechts 200 mensen wonen daar en laat het alsjeblieft zo blijven.Je moet er toch niet aan denken dat zo'n pareltje door projectontwikkelaars onder handen wordt genomen.Een tochtje met de pont bracht me naar Brummen en even verderop naar het landgoed Laag-Soeren. Dat heeft een bijzondere geschiedenis.Er werd daar in 1860 een badhuis gebouwd om mensen van hun jicht, zwaarlijvigheid of tbc af te helpen.Na de oorlog mochten de werknemers van de AMRO-bank er hun vakantie doorbrengen en vanaf 1980 zorgde de Maharishi Mahesh Yogi ervoor dat je daar heerlijk kon mediteren.Nu is het in gebruik als woonruimte en kijken de bewoners uit op een prachtige Engelse tuin.M'n conditie kon ik testen in de aanloop naar de Posbank.Pittige heuvels daar met een prachtig uitzicht als beloning.Zelfs prinses Beatrix kwam ik nog op de fiets tegen.Na weer een paar pontjes eindigde de rit via de prachtige Millingerwaard in Ooij en vertelde de receptionist/annex ober/annex kok dat ik in het hotel niet meer kon eten.Het was te druk en alles was gereserveerd.Maar mijn assertiviteit won het van m'n moeheid en honger dus even later zat ik toch nog achter de zalm na 110 km.Jullie horen weer van me!

Gisteren vertrok ik dus uit Ootmarsum.En dit dorp kan zó in de Provence. Het zag er zo sfeervol uit en de talloze kunstwinkeltjes overtreffen elkaar hier.De route liep via de Universiteit Twente en ik verbaasde me over het enorme complex. Je kunt daar echt verdwalen.Op een van de grasvelden trof ik 3 valkeniers aan.Zij zijn gevraagd door de universiteit om de kraaien te verjagen van het complex. En dat werkt van 3 kanten.De valkeniers kunnen dagelijks oefenen, de haviken blijven scherp en de TU is tevreden over het resultaat.De kraaien vertrekken namelijk meteen zodra ze een havik zien en blijven dan weer voor een langere periode weg.Door naar Boekelo, bekend van de zoutwinning, met nog een originele zoutwinningstoren bij het station.Ik verliet Twente bij het mooie Achterhoekse plaatsje Neede.Plotseling was daar de weg versperd omdat de boer zijn koeien van het weiland naar de stal wilde brengen.Ik maakte even een praatje en vroeg waarom ze niet buiten konden blijven.Alle dames waren namelijk drachtig en hebben in hun toestand niet genoeg aan gras en worden daarom 's nachts bijgevoerd.Terwijl we stonden te praten stond de staldeur nog open en één koe wilde toch nog even een ommetje maken.De schapendoes probeerde de koe weer naar binnen te krijgen, maar sprak blijkbaar alleen de taal van de schapen, want de koe stapte doodgemoedereerd richting weiland en was niet van zins zich richting de stal te laten sturen.De boer vroeg mijn hulp en samen dirigeerden we de moeder in wording de goeie kant op.Best spannend hoor zo'n groot beest dat plotseling jouw kant op komt.Dus meedoen aan Boer zoekt Vrouw is aan mij niet besteed ben ik bang.De dag eindigde in Lochem na 105 km.Jullie horen weer van me!

Noodgedwongen fietste ik gisteren een rondje van zo'n 60 km door Twente.Het is overal zo verschrikkelijk druk dat er geen hotelkamer meer te krijgen is, maar in Ootmarsum kon ik nog net de laatste kamer boeken.En dus bracht ik meer tijd door zoekend naar een hotel op een bankje in Hengelo, dan op de fiets.Maar het zonnetje scheen, ik bezag de mens en verbaas me dan altijd weer over zoveel variëteiten.Kortom, ik zat daar goed, in Hengelo, bekend van de Akzo en de textielindustrie, die vanaf 1955 verloren ging door modernere bedrijven in het buitenland.Eenmaal weer op de fiets genoot ik van het Twentse landschap.

Het was koud vanmorgen. Met slechts 8 graden boven nul vertrok ik vanuit Zwolle richting Dalfsen, waar vrienden, die ik al meer dan 50 jaar ken, op me zaten te wachten met warme koffie en een lekker ontbijtje.Om 12 uur stapte ik maar weer eens op en ik merkte dat de rit van gisteren een aanslag op m'n spieren geweest is.Het liep niet echt soepel.Dus er maar een Red Bull tegenaan gegooid. Ik word inmiddels een echte junk: eerst al de Mac en nu dit.Maar ik moet zeggen, afgezien van de smerige smaak: het helpt.Voor ik het wist was ik na 97 km in Deuringen, een gehucht bij Ootmarsum.Daar sliep ik in een hotel met de naam Frans op den Bult.En Frans heeft t sinds 1826 goed voor elkaar.De 7e generatie zwaait hier nu al de scepter en er is een winkeltje, er zijn souvenirs, er slapen truckers in hun vrachtwagen op zijn terrein, je kunt er trouwen, er is een restaurant en er is een hotel waar alles volledig geautomatiseerd werkt.En het eten is er nog eens prima ook.Echte Hollandse pot en daar was ik na een paar dagen Salade en Mac wel aan toe.Jullie horen weer van me!

Ik denk niet dat Flevoland het van het toerisme moet hebben.Behoudens de Bataviawerf met de replica van de Batavia, het echte schip ligt trouwens op apegapen in Australië, is er niets wat me boeide vandaag.Lange rechte akkers als proeftuin voor onderzoekers uit Wageningen.Windmolens zover het oog reikt.Niet eens een bosje om achter te plassen. Dit bij gebrek aan gezellige koffietentjes.Nee, dan was het begin van m'n tocht leuker vandaag.Ik startte in Hoorn, ook weer vergeven van de historie.De Hoofdtoren, een verdedigingswerk, het beeld van de scheepsjongens van de Bontekoe, het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen.Hoe je ook over het verleden denkt, we vinden er hopelijk antwoorden voor de toekomst.Daarna naar Enkhuizen, ook weer zo'n fotogeniek stadje.Toen kwam de dijk Enkhuizen - Lelystad.En hij had z'n zinnen gezet op een eenzame fietser.28 kilometers pal wind tegen, geen beschutting, geen genade. Het was stoempen met verstand op nul en er kwam geen eind aan.Daarna kwam Flevoland. Saai, eindeloos landschap en de wind als m'n vijand.Nou zo'n dag dus.Maar ik wilde Zwolle halen, want morgen wil ik langs vrienden in Dalfsen.Dus ging ik in Kampen ten einde raad naar de Mac. Niet m'n favoriete voer, maar een broodje kroket en een smoothie ging er wel in.En de accu begon ook om energie te jengelen na meer dan 100 km tegenwind.Daar is de Mac dan weer soepel in.Ik werd met alle egards en desinfectiemiddel verwelkomd, naar mijn tafel en het stopcontact geleid en even later werd de snack gebracht. Niets op aan te merken.Bovendien hield de medewerker bij de ingang een oogje op mijn fiets.Lof dus voor de Mac in Kampen.Maar ik moest door.Het hotel in Zwolle wachtte op me met een heerlijk bad.En zo sloot ik deze dag toch nog met een ontspannen gevoel af na 112 km.Jullie horen weer van me!

Ja mensen, gisteren sliep ik in de cel.Maar daarover later meer.Gisteren toen ik opstond en naar buiten keek zag ik het al: keiharde wind. Uit het noorden. Dus tegen.Nou had ik al besloten niet het hele rondje Nederland te fietsen omdat het weer volgende week wat regenachtiger wordt.Tenslotte ken ik Friesland en Drenthe al redelijk goed, en Groningen komt wel een andere keer aan de beurt.Dus fietste ik vanaf Leiden richting Katwijk en vervolgens langs de kust tot aan IJmuiden waar de Hoogovens, of Tata Steel zoals dat daar tegenwoordig wordt genoemd, hun stinkende best deden de windrichting aan te geven.Geen mooie regio hoor.Dus ik liet de kust voor wat-ie was, want ik had genoeg kleumende badgasten met hun ziel en ligbed onder de arm van het strand zien komen.Want het was koud.En de hele rit wind op kop.Maar onderweg was de fietstocht door de duinen, Castricum en Alkmaar weer van een ongekende schoonheid. Wat hebben we in Nederland toch een historie.Met prachtige oude statige panden, mooie stadhuizen en alles zó goed onderhouden. Ik werd er zowaar een beetje trots van.Maar na 107 km had ik genoeg van al die schoonheid en reed ik Hoorn binnen, waar de oude gevangenis is omgetoverd tot een hotel.Alles is authentiek gehouden en ik sliep dus vannacht in een heuse cel.De foto's spreken voor zich.Jullie horen weer van me!

Den Briel, wie kent het stadje niet. Vooral vanwege 1 april.Maar dat Wubbo Ockels daar vroeger in de nauwe straatjes speelde, is minder bekend.Het stadje wordt gedomineerd door de Sint Catharijnetoren en het verhaal gaat dat Koning Willem III, gehuwd met prinses Mary, op een dag dacht: de groeten, ik ga weg.En hij vertrok, richting Engeland.Vanaf deze toren bedroefd nagestaard door zijn echtgenote.Ja, dat waren nog eens tijden in 1688.Vanaf den Briel liep de route via de Maasvlakte.Daar had ik geen zin in.Dus nam ik de pont richting Maassluis en fietste heerlijk langs de Nieuwe Waterweg naar zee, richting vrienden in Poeldijk.We spraken af na de lunch samen op te fietsen richting Scheveningen. Maar na 200 meter hoorde ik iets tikken en bleek er een halve kraaienpoot in m'n band te zitten.Lek natuurlijk.Gelukkig zijn deze vrienden techneuten én ervaren fietsers, dus in no time was er een nieuwe binnen-en buitenband gehaald, omgelegd en opgepompt.Wat was ik blij!Dus toen toch maar ons fietstochtje afgemaakt, maar eenmaal in Scheveningen was het niet meer te doen.Filerijden, drukte alom. Overal scooters en badgasten.Dus ik scheurde door Scheveningen achter de vrienden aan zonder een glimp van het Kurhaus op te vangen.Maar uiteindelijk kwamen we in de heerlijk rustige achtertuin van de huidige Willem aan, dronken wat en namen afscheid.Ik reed door en de grootste uitdaging van deze dag was om een slaapplaats te vinden.Uiteindelijk belandde ik in Leiden, waar ik op deze prachtige avond achter een lekker biertje op een heerlijk terras zit. Na 80 km.Jullie horen weer van me!

Lieve mensen,

Vrijdagochtend om 10 uur begon m'n 2e poging om een Rondje langs Nederland te fietsen en tegelijkertijd wat vrienden te bezoeken.Langs verstilde dorpjes met namen als Hulsel en Poppel trapte ik de kilometers weg, om 's middags uit te komen in Baarle-Nassau.Dat wonderlijke dorp dat we delen met de Belgen en waar je bij de Zeeman aan de ene kant van de winkel een mondkapje moet dragen en aan de andere kant onbeschermd tussen de sokken mag graaien.Het einde van de etappe bracht me in Breda.En wat een geweldige stad is dat. Ontelbare terrassen door de gehele stad, met de meeste op de Grote Markt, waar ik op één daarvan een lekker biertje dronk na een krappe 100 km.De volgende dag bracht me door een bosrijk gebied waar vroeger veel gesmokkeld werd, gezien het verhaal van ene Geert Schrauwen, die de douaniers van die tijd flink in de maling nam, door afwisselend als vrouw, non, pastoor en zelfs als hooggeplaatste militair de grens over te steken.Nu kon ik als gesoigneerde fietser gewoon doorrijden en kwam ik na 70 km aan in Bergen op Zoom.Alweer zo'n gezellige stad met veel terrassen die vanwege corona in aantal zijn gestegen en de auto's daardoor van de Grote Markt hebben verdreven. Houwen zo zou ik zeggen!Na nog eens 10 km kwam ik aan bij m'n overnachtingsplek in Hoogerheide.Een Bed&Breakfast met een heuse Fokker Friendship in de tuin, waar je in kunt logeren. Volledig coronaproef en zonder mondkapje kun je hier toch je vliegreis boeken.Ik hield het echter bij een gewone kamer, om uitgerust aan m'n tripje Vlissingen te beginnen.

Lieve mensen,

Tja lieve mensen, ook deze reis heb ik vorige week weer af moeten breken.En het heeft een trieste reden.De toestand van mijn moeder wordt steeds slechter, dus ik wil dagelijks in de buurt zijn.Reizen komt wel weer.Jullie horen wel weer van me.

Na een paar dagen in m'n huisje in Brabant ben ik er helemaal klaar voor.De volgepakte fiets staat klaar en ik heb toch maar besloten te gaan kamperen.De vrijheid in een tentje verkies ik toch boven een kamer bij Vrienden van de fiets.

Een ritje van krap 70 km door de provincie Utrecht.Langs eeuwenoude dorpjes zoals Montfoort, waar een echt kasteel vroeger een verblijfplaats was voor ondeugende meisjes.Nu rest alleen nog de poort, omdat de Fransen de rest zonodig moesten verwoesten en dat kwam eigenlijk nog goed uit ook, want nu loopt de provinciale weg dwars over het terreinDoor naar Oudewater. Bekend van de heksenwaag. Een lucratieve onderneming destijds omdat men flink geld verdiende aan de weging van voornamelijk vrouwen van boven de 60, alleenstaand en straatarm.Woog je te licht, dan was je een heks en kwam je op de brandstapel terecht.Ja, vroeger waren ze niet zo kinderachtig.Sinds mensenheugenis landt daar ieder jaar een ooievaarspaar op het gemeentehuis. Ik heb ze nu niet gezien, maar dat heeft ongetwijfeld te maken met het dragen van mondkapjes in openbare gebouwen.Terug langs het lieflijke riviertje de Lange Linschoten, waar ik getrakteerd werd op alle lekkers van de streek: kersen, appels, peren, pruimen.En van de jam die ervan gemaakt wordt.

Utrecht, mijn geboortestad.En ondanks dat ik door omstandigheden nu al maanden door deze stad fiets, geeft het telkens een fijn gevoel de vertrouwde plekjes weer te zien.Mijn oude school, waar de leraar lichamelijke oefening zich op warme, zomerse dagen hulde in zijn iets te krappe zwembroek. 'De Punt' aan het Merwedekanaal. Een geliefde zwemplek. Ik werd er als 9-jarige zonder zwemdiploma in-gejonast. Een trauma voor het leven.Park Oog in Al waar ik met mijn eerste vriendje wandelde.De Munt met de mooie gevelsteenspreuk.Maar ook het foeilelijke Hoog Catharijne dat men nu probeert weg te moffelen door de eens drooggelegde singels weer in oude staat terug te brengen.De mooie grachten met de werfkelders waar je vroeger koffie blond (met melk) kon bestellen.En natuurlijk de Dom.Wat was ik daar vroeger trots op: wij hadden de hoogste kerktoren van Nederland!En zo fietste dat meisje van vroeger vandaag door haar jeugd en puberjaren.Het was dus met recht een nostalgisch dagje.