Mergozzo - Carisio 92 km

Na een heerlijke, zwoele zomeravond en mooie gesprekken met de buren, vertrok ik vanmorgen richting Pelle, 23 km.

Dacht ik.

Deze regio is echter zo vol en druk dat ik besloot door te fietsen en de Italiaanse meren, waaronder het Lago Maggiore, achter me te laten.

Maar voordat ik uit dit dal geklommen was, kreeg ik 5, 7 en 12 % voor m'n kiezen.

Pittig, maar eindelijk konden m'n spieren opwarmen bij een temperatuur van 33 graden.

En het ging lekker. Aangemoedigd door groepjes wielrenners en toeterende automobilisten besloot ik de bergen te verlaten en deze in te ruilen voor de rijstvelden van de Povlakte.

Maar voor ik daar was, reed ik langs Omegna. Het stadje waar ooit de caffietteres werden gemaakt waar generaties Italianen die heerlijke koffie mee maakten.
Het gaat nu elektrisch, de stad is in verval, maar de koffie smaakt nog steeds overheerlijk.

Bij Crevacuore kon ik niet meer over de brug. Een gat in het wegdek voorkwam dat ik de route verder kon vervolgen.

Maar, zoals jullie weten ben ik niet voor één
gat te vangen en vroeg ik een wegwerker naar een alternatieve weg.

Nou is mijn Italiaans nog slechter dan m'n Fries, en was zijn taalgevoel ook niet echt ontwikkeld, maar samen kwamen we een heel eind en voor ik het wist strekten de rijstvelden zich voor me uit.

Saai, maar het levert wel lekkere risotto op!