Over de Posbank

Ik waande me gisteren een beetje in Zuid-Frankrijk.
Niet alleen vanwege het weer. De dorpjes die ik aandeed straalden een Franse sfeer uit, het was overal een beetje heuvelachtig en op de Posbank vond ik heuse kuitenbijters. Ik was dus volledig in m'n element vandaag.
Die ochtend was de eerste rit naar Bakker Bart om te ontbijten.
Daarna het mooie dorpje Lochem bekeken.
De Spanjaarden verzonnen daar in 1590 het plan om Lochem in te nemen.
Een paar soldaten verstopten zich in hooiwagens, omdat deze gemakkelijk de stad binnen werden gelaten. Daarna zouden deze soldaten de poort openzetten voor de rest van het leger.
Dachten ze.
De inwoners van Lochem mochten wat hooi plukken voor eigen gebruik en het zoontje van de poortwachter graaide ook wat hooi voor zijn konijnen.
En dan trekt hij plots aan de laars van een Spanjaard.
Het ging allemaal niet zonder slag of stoot, maar Lochem is nooit ingenomen..
De route ging verder langs kasteel Hackfort en het prachtige dorpje Bronkhorst. Slechts 200 mensen wonen daar en laat het alsjeblieft zo blijven.
Je moet er toch niet aan denken dat zo'n pareltje door projectontwikkelaars onder handen wordt genomen.
Een tochtje met de pont bracht me naar Brummen en even verderop naar het landgoed Laag-Soeren. Dat heeft een bijzondere geschiedenis.
Er werd daar in 1860 een badhuis gebouwd om mensen van hun jicht, zwaarlijvigheid of tbc af te helpen.
Na de oorlog mochten de werknemers van de AMRO-bank er hun vakantie doorbrengen en vanaf 1980 zorgde de Maharishi Mahesh Yogi ervoor dat je daar heerlijk kon mediteren.
Nu is het in gebruik als woonruimte en kijken de bewoners uit op een prachtige Engelse tuin.
M'n conditie kon ik testen in de aanloop naar de Posbank.
Pittige heuvels daar met een prachtig uitzicht als beloning.
Zelfs prinses Beatrix kwam ik nog op de fiets tegen.
Na weer een paar pontjes eindigde de rit via de prachtige Millingerwaard in Ooij en vertelde de receptionist/annex ober/annex kok dat ik in het hotel niet meer kon eten.
Het was te druk en alles was gereserveerd.
Maar mijn assertiviteit won het van m'n moeheid en honger dus even later zat ik toch nog achter de zalm na 110 km.
Jullie horen weer van me!