Vanavond, de laatste avond in Italië, stond ik op de camperplaats in Staranzano , toen tegen het vallen van de avond 2 jonge mensen op een tandem aan me vroegen of ze met hun tent naast me op het grasveldje mochten staan.
Tuurlijk! Ik heb diezelfde situatie ook meegemaakt op m'n fietstocht naar Rome en weet hoe het voelt als er nergens een slaapplaats in de buurt is.
Zij vertelden dat ze in Japan begonnen zijn, vervolgens na China en Tibet in Laos uitkwamen, via Cambodja naar Thailand fietsten, soms stukken met het vliegtuig namen, maar voornamelijk hebben gefietst. Wat een avontuur!
En wat ze het meest opviel? Dat het individualisme het meest was te merken in West-Europa.
Overal waar ze fietsten werden ze vriendelijk onthaald, maar hoe dichter ze bij hun thuisland Zwitserland kwamen, hoe moeilijker het werd om contact te maken. Gelukkig heb ik met een koud biertje een uitzondering kunnen maken vanavond.
Reactie plaatsen
Reacties
Hallo Betty, wat een verhaal weer. Wij stonden ooit in Hongarije en daar kwam een jongen uit Canada bij ons staan. Hij was in Parijs gestart met de fiets en wilde naar een jongen waar hij mee gestudeerd had naar Iran en was helemaal alleen. Zijn gas was op en vroeg of waar wij wisten waar dat verkocht werd, maar we zaten in de middle of nowhere. Hij heeft toen bij ons gekookt en 's nachts onder onze luifel geslapen omdat het zulk slecht weer was. Dit zijn de leukste ontmoetingen en daarvoor ben je ook op pad, dat maakt het reizen allemaal wat rijker vindt ik.
Leuke ontmoeting! Ze hebben je toch niet op een idee gebracht hé?😉