Maar op de kortste nacht ook warm dit jaar, daarom óp naar Zeeland.
Best een eind rijden nog. Via Antwerpen zelfs. En altijd hobbelen in België.
Maar het was het waard. Ik vond een mooie camping in Nieuwvliet, waar de campings verderop langs de kust een puntje aan konden zuigen.
Rust en ruimte en niet als haringen in een ton op een zakdoekje grasveld.
Ik fietste op de dijk met uitzicht over land dat nog de ongereptheid van de zee heeft.
Maar Zeeland heeft ook een andere kant hoorde ik van de campingeigenaar. De huizen worden opgekocht door rijke toeristen uit Duitsland en België. Generaties vissermannen zijn verdwenen uit de dorpen en 's winters zijn het spooksteden. Tja, de vooruitgang.
Dit alles overdenkend fietste ik langs zee naar Breskens, een gezellig havenplaatsje waar nog een enkele visser te vinden is. En heerlijk ijs.
Reactie plaatsen
Reacties
In Breskens hebben wij j.l. Donderdag nog een lekker visje gegeten, voor ons is het maar een klein half uurtje rijden.
Je bent al weer vlug vertrokken en dan naar zeeland, mooie provincie, we hebben er 7 jaar gewoond. in '69 gingen we er al wonen en toen werden we al onder de voet gelopen door de Duitsers. In Middelburg stonden op de markt de reclameborden in het Duits geschreven en je kon ruzie krijgen over een kuil in het strand die door de Duitsers gegraven waren. Dus het doet me niet vreemd aan. De bevolking heeft het altijd fijn gevonden, die verhuurden 's zomers alles en ze woonden zelf in het schuurtje. Maar fijne tijd tussen alle toeristen en mooi is het er zeker!